Πίνακας περιεχομένων:
Οι μύθοι υγείας μπορεί να είναι τόσο επίμονοι όσο οι λεκέδες μελανιού. Πέρασαν από γενιά σε γενιά ή δημιουργήθηκαν εκ νέου, αρνούνται να ξεθωριάσουν.
Τους ακούμε τόσο συχνά υποθέτουμε ότι είναι αλήθεια. Μερικοί μύθοι έχουν τις ρίζες τους στην παλαιά αγγλική γλώσσα, μερικοί σε ένα ενιαίο απόσπασμα εφημερίδας που εμφάνιζε ανεπαρκώς. Άλλοι βασίζονται σε τίποτα περισσότερο από ένστικτο και συναίσθημα.
Ωστόσο, δεν είναι όλες αυτές οι πεποιθήσεις εντελώς αναληθείς. Σε πολλές περιπτώσεις, η επιστήμη ενισχύει αυτό που οι γονείς και οι παππούδες μας κήρυξαν. Εδώ είναι η αλήθεια πίσω από μερικές από τις πιο ανθεκτικές.
Μύθος:
Η κατανάλωση ενός μήλου κάθε μέρα θα αποτρέψει την ασθένεια.
Η αλήθεια:
Αυτή η φράση πιθανότατα προέρχεται από ένα παλιό αγγλικό στίχο: "Έφαγε ένα apfel / avore gwain bed / κάνει τον γιατρό / ικετεύει το ψωμί του".
Αν και απέχουν πολύ από το να είναι ένα φάρμακο κατάπληξης, τα μήλα έχουν πολλά οφέλη. Το 1989, οι ερευνητές στην Ιαπωνία διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που έτρωγαν τρία ή περισσότερα μήλα την ημέρα είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν υψηλή αρτηριακή πίεση καθώς μεγάλωναν.
Τα μήλα περιέχουν βόριο, ένα ιχνοστοιχείο που αυξάνει την απορρόφηση του ασβεστίου, κάτι που μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Περιέχουν επίσης ίνες, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της χοληστερόλης.
Μύθος:
Εάν καταπιείτε το τσίχλα, χρειάζονται επτά χρόνια για να χωνέψει.
Η αλήθεια:
Χαλαρώστε: Το τσίχλα δεν είναι κολλώδες στο στομάχι σας.Ξεχάστε αυτό το τρομακτικό όραμα ενός μάγου από κόμμι που αναπηδούν στο στομάχι σας σαν μπάσκετ σε ένα κενό γυμναστήριο. Ενώ είναι αλήθεια ότι το τσίχλα δεν είναι εύπεπτο, δεν παραμένει στο στομάχι. Όπως το πίτυρο και τα δέρματα πολλών φρούτων και λαχανικών, η τσίχλα είναι ίνα. Το Fiber, φυσικά, είναι αυτή η θαυμάσια ουσία που βοηθάει να ωθεί το φαγητό γρήγορα μέσα στο σώμα.
"Το τσίχλα περνά μέσα από τα έντερα και δεν κολλά μόνο επειδή είναι κολλώδες", λέει η Susan Mikolaitis, καταχωρημένη διαιτολόγος στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Loyola.
Αυτή η πηγή του μύθου είναι άγνωστη, αλλά ο Μικολαΐτης υποθέτει ότι προέρχεται από χρόνια γονέων που προσπαθούν να κρατήσουν τα παιδιά τους στην κατάποση των ούλων. "Δεν θεωρείται κοινωνικά το σωστό πράγμα", λέει. "Οι γονείς φοβούνται ότι τα παιδιά μπορεί να πνιγούν, αλλά δεν θα συμβεί τίποτα κακό στο πεπτικό σας σύστημα".
Μύθος:
Η κατανάλωση πικάντικων φαγητών το βράδυ θα σας δώσει κακά όνειρα.
Η αλήθεια:
Ο Enchiladas και τα ταϊλανδέζικα πράσινα κάρι πιθανότατα δεν ενθαρρύνουν τον νυχτερινό bogeyman. Ο κύριος λόγος που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πικάντικα τρόφιμα δημιουργούν κακά όνειρα είναι επειδή αυτά τα τρόφιμα μπορούν να δημιουργήσουν δυσφορία, πράγμα που οδηγεί σε ανήσυχο ύπνο. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι τα πικάντικα τρόφιμα τρώγονται συχνά με αλκοόλ, το οποίο είναι γνωστό ότι προκαλεί αυξημένη ένταση ονείρων το τελευταίο μισό της νύχτας.
Οι πιπεριές και τα μπαχαρικά που προέρχονται από πιπεριές μπορούν να διεγείρουν περισσότερο γαστρικό οξύ και να χαλαρώσουν τη βαλβίδα στην κορυφή του στομάχου σας, η οποία μπορεί να επιτρέψει στα τρόφιμα να φτάσουν μέχρι τον οισοφάγο όταν ξαπλώνετε, λέει ο Δρ Virgil Wooten της Κλινικής Διαταραχών του Sleep στην Ανατολική Ιατρική Σχολή της Βιρτζίνια και εκπρόσωπος του Αμερικανικού Συνδέσμου Διαταραχών Ύπνου.
"Έχω τους ασθενείς να πω εάν τρώνε συγκεκριμένα τρόφιμα, έχουν περισσότερους εφιάλτες και δεν ξέρουν τι να κάνουν γι 'αυτό", λέει. "Παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, υποθέτω ότι είναι δυνατό επειδή υπάρχουν ιατροί που οι γιατροί συνταγογραφούν ότι προκαλούν περισσότερα όνειρα και εφιάλτες σε μερικούς ασθενείς".
Η καλύτερη συμβουλή είναι να είστε δύσπιστοι από το χρόνο που τρώτε πικάντικα τρόφιμα και πίνετε αλκοόλ. οι ταραχώδεις θύελλες του στομάχου θα παρατηρηθούν περισσότερο αν τρώτε ή πίνετε πιο κοντά τρεις έως τέσσερις ώρες πριν από τον ύπνο. Το γάλα μπορεί να ηρεμήσει αυτά τα όνειρα. Είναι πηγή θρυπτοφάνης, ενός αμινοξέος που βοηθά τον εγκέφαλο να παράγει σεροτονίνη, μια χημική ουσία που ενεργοποιεί τον διακόπτη ύπνου του εγκεφάλου.
Μύθος:
Η λήψη επιπλέον βιταμίνης C θα αποτρέψει τα κρυολογήματα.
Η αλήθεια:
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ επιστήμονας Linus Pauling άρχισε να βγάζει τη βιταμίνη C ως προληπτικό μέτρο κατά του καρκίνου και του κοινού κρυολογήματος - και ένας από τους πιο διερευνημένους ιατρικούς μύθους αυτού του αιώνα γεννήθηκε.
Έκτοτε, οι ερευνητές διεξήγαγαν μελέτη μετά από μελέτη σχετικά με αυτό το θέμα και συμφωνούν μόνο σε ένα πράγμα: Τα στοιχεία είναι λιγότερα από συντριπτικά ότι η βιταμίνη C προλαμβάνει κρυολογήματα ή μειώνει τα συμπτώματά τους.
Το 1975, το περιοδικό Journal of the American Medical Association δημοσίευσε μια ανασκόπηση 14 μελετών σχετικά με τη βιταμίνη C, δείχνοντας ότι οι άνθρωποι που λαμβάνουν 1.000 ή περισσότερα χιλιοστόγραμμα βιταμίνης C ημερησίως είχαν λιγότερα και μικρότερα κρυολογήματα από όσους δεν το έκαναν - με ένα δέκατο μιας ημέρας.
Το 1987, οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που έλαβαν συμπληρώματα βιταμίνης C είχαν πιο ήπια κρύα συμπτώματα που εξαφανίστηκαν κατά μέσο όρο πέντε ημέρες νωρίτερα από αυτά των ανθρώπων που δεν έλαβαν βιταμίνη.
Πιο πρόσφατα, μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι στη Φινλανδία έδειξε ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης C συνέβαλαν στην πρόληψη κρυολογήματος σε άτομα που είχαν κανονικά χαμηλή διατροφική πρόσληψη βιταμίνης C.
"Υπήρξαν κάποιες προτάσεις ότι η βιταμίνη C ελαφρώς ελαττώνει τα συμπτώματα μετά από το κρύωμα, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία ότι έχει ωφέλιμες επιπτώσεις στην υγεία", λέει ο Δρ Walter Willett, καθηγητής επιδημιολογίας και διατροφής στο Πανεπιστήμιο του Harvard School of Public Υγεία.
Αν και πάρα πολλά από ορισμένα συμπληρώματα βιταμινών μπορεί να είναι πραγματικά επιβλαβή για σας, επιπλέον δόσεις βιταμίνης C δεν θέτουν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία. Ο Δρ Willett λέει ότι το σώμα ρίχνει περιττή βιταμίνη C μέσω ούρησης.
Μύθος:
Το σπάσιμο των αρθρώσεων σας θα σας δώσει αρθρίτιδα.
Η αλήθεια:
Η ρωγμή των αρθρώσεων μπορεί να εξασθενήσει ελαφρώς τη λαβή ενός ατόμου, αλλά δεν αρκεί για να προειδοποιήσει τους γιατρούς.
«Αν υπήρχε μια εντυπωσιακή σχέση, θα είχε αναγνωριστεί μέχρι τώρα», λέει ο Doyt Conn, ανώτερος αντιπρόεδρος για τα ιατρικά θέματα στο Ίδρυμα Αρθρίτιδας.
Δεν είναι περίεργο ότι αυτός ο μύθος υπάρχει: Οι ρωγμές των αρθρώσεων ακούγονται φοβερά, όπως ένα κλαδάκι ή ένα σπάσιμο των οστών. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φυσαλίδα αέρα που αναδύεται στο αρθρικό υγρό των αρθρώσεων σας. Ο ήχος είναι σχετικά δυνατός επειδή αυτό το υγρό είναι παχύ, όπως το μέλι.
Περίπου το 25 τοις εκατό των ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι χρόνιες κροτίδες.
