Ο Lee Rhodes δίνει προσοχή στα παράθυρα. "Είμαι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που περπατάει σε ένα σπίτι και κινείται προς το γυαλί για να κοιτάξει έξω", λέει. Για το σπίτι του Σιάτλ της δεκαετίας του 1930 μοιράζεται με τον σύζυγό της, Peter Seligmann, "Ο στόχος μου ήταν να το κρατήσω γαλήνιο και ξεκάθαρο. Αυτό είναι ένα παραμυθένιο περιβάλλον και αισθάνθηκα αν δεν βρισκόμασταν έξω, θα έπρεπε τουλάχιστον να κατευθύνουμε τα μάτια μας εκεί."
Για το σκοπό αυτό, τα γυμνά παράθυρα προσκαλούν στο φως του ήλιου. Ζεστά δάπεδα και έπιπλα από ξύλο και μια παλέτα από γκρίζα, καπνιστή μπλε και απαλά λευκά αντικατοπτρίζουν τις απόψεις του τοπίου της λίμνης Ουάσιγκτον. "Όλη η απαλή βροχή και ομίχλη δημιουργούν αυτό το κουκούλι της ηρεμίας" λέει ο Lee. "Είναι ένα μαλακό, ευγενικό φως - τίποτα δεν τρελαίνει - και ένα πράγμα είναι σίγουρο, είμαι ελκυσμένος στο όμορφο φως". Στην πραγματικότητα, έχει κάνει την επιχείρησή της.
Δείτε μερικές από τις αγαπημένες μας ιδέες φωτισμού σαλόνι.
Στις 32, ο Lee διαγνώστηκε με καρκίνο. Μεταξύ των χημειοθεραπευτικών θεραπειών της και της φροντίδας των τριών μικρών παιδιών της, δεν είχε αρκετό χρόνο για περισυλλογή. Αλλά μια μέρα έριξε ένα φως τσαγιού σε ένα πολύχρωμο γυάλινο αναθηματικό κερί. "Μόλις στάθηκα εκεί βλέποντας το φως να τρεμοπαίζει μέσα στο ποτήρι. Το χρώμα με με εξέπληξε να παραμένω για λίγα λεπτά, το οποίο ήταν καταθλιπτικό με έναν τρόπο που δεν μπορώ να βάλω σε λέξεις". Άρχισε να δίνει αναθηματικούς κατόχους σε άλλους που παλεύουν από ασθένεια ή απώλεια. "Ήταν απλά ένας τρόπος να εξαπλωθεί η καλοσύνη."
Αυτός ο απλός στόχος έγινε Glassybaby. Η εταιρεία της κάνει γυμνές αναθηματικές κατόχους σχεδόν σε κάθε χρώμα που μπορεί να φανταστεί κανείς (σχεδόν 500 μέχρι σήμερα) και δεσμεύεται να δωρίσει 10 τοις εκατό των εσόδων στους ανθρώπους που αγωνίζονται να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και να καταπολεμήσουν τις σοβαρές ασθένειες ταυτόχρονα. "Ο αγώνας για τη ζωή μου ήταν έντονος", λέει. "Και είχα τα μέσα για να το καταπολεμήσω, αλλά είχα κάνει φίλους στις θεραπείες χημειοθεραπείας μου που συχνά δεν έρχονταν επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τη μεταφορά ή να πληρώσουν για τη φροντίδα των παιδιών". Μέχρι σήμερα, η εταιρεία έχει δώσει περισσότερα από 8 εκατομμύρια δολάρια.
Δημιουργήστε τα δικά σας DIY φώτα φωτογραφιών.
Ο Λι απλώνει τις πολύχρωμες δημιουργίες γυαλιού σε όλη την περιουσία του, σε παράθυρα, τραπεζάκια, ακόμη και σε μια προβλήτα στην προκυμαία. "Δεν έχω πολλά πράγματα, αλλά έχω πολλά Glassybabies, ο καθένας φτιάχνει όμορφο φως και ας το παραδεχτούμε, ένα σπίτι δεν μπορεί ποτέ να έχει αρκετό από αυτό".
Στην κουζίνα, ο Lee είχε ένα τοίχωμα αφαιρεμένο για να δημιουργήσει χώρο για δύο χερσονήσους και να ανακυκλώσει μέρος του αρχικού ξύλου σαν ένα ράφι μπροστά στο παράθυρο.
Ο Lee είχε το τραπέζι του σφενδάμου Roy McMakin για δύο δεκαετίες. Το περιβάλλει με εργονομικές καρέκλες Varier που αγόρασε στον Αμαζόνιο. "Είναι απίστευτα άνετα, καθώς προσθέτουν μια απροσδόκητη συστροφή στην κουζίνα όταν τραβιέται μέχρι το παλιό τραπέζι μου", λέει. Οι καρέκλες είναι επαίρεται για την άνεσή τους και συμβάλλουν στη βελτίωση της στάσης σας.
Δείτε άλλα στυλ καρέκλες τραπεζαρίας εδώ.
Σε ένα άλλο χτύπημα της δημιουργικής επαναχρησιμοποίησης, οι Lee και Peter σχεδίασαν αυτό το περίπτερο από λιθόστρωτα από ένα παλιό μονοπάτι. "Μπορούμε να τροφοδοτήσουμε ένα πλήθος από εδώ και να χρησιμοποιήσουμε συχνά το φούρνο για πάρτι για πίτσα. Είναι ένα μαγευτικό μέρος το βράδυ, με όλα τα μικρά φώτα να λάμπουν". Αρκετές χαμένες πέτρες στη δομή κάνουν τους φυσικούς κολπίσκους να τοποθετούν περισσότερα από τα καλά χρησιμοποιούμενα φώτα της.
Μια παρέλαση των αναθηματικών κατόχων του Lee οδηγεί το δρόμο σε ένα από τα αγαπημένα κούρνια του ζευγαριού στην ιδιοκτησία, ένα ζευγάρι καρέκλες Adirondack με θέα στη λίμνη. «Μπορούμε να είμαστε στα πάρκα μας για μεγάλο μέρος του χρόνου, αλλά ζούμε εδώ, είναι το πιο ήσυχο μέρος που μπορώ να φανταστώ», λέει.
